De zomer van de vrolijke stieren

De nieuwste van Arto Paasilinna valt tegen. Ik heb veel plezier beleefd aan De zelfmoordclub, De huilende moordenaar en Wees genadig. Heb de schrijver ooit mogen interviewen en ervaren dat het een geestige intelligente Fin is. Maar De zomer van de vrolijke stieren kan mij niet bekoren. Af en toe een glimlach, dat wel. Je blijft wachten op het begin van een plot en op de laatste bladzijde zit je nog te wachten. Terwijl de handeling, een taxichauffeur die met een dementerende rijke kerel door het noorden van Finland toert en de vreemdste dingen meemaakt, voldoende aanknopingspunten zou kunnen bieden. Hoogtepunt is de ontmoeting met een groepje Franse veganistische vrouwen die een spirituele reinigingsreis maken.