Het diner

Soms krijg je sympathie met een personage dat volstrekt foute dingen doet en dat is oppassen geblazen. Dan heeft de schrijver je in zijn klauwen en voordat je het weet ga je zelf ook de verkeerde dingen goedpraten. Als het gebeurt, mag je de schrijver ermee complimenteren. Bij Het diner van Herman Koch is dat het geval. Er wordt heftig gediscussieerd over de vraag of het nu wel of niet een goed boek is. Tja. Het leest lekker weg en de structuur die aan de gangen van een diner is gekoppeld, vind ik een heel aardige. De ontknoping ligt er dan weer een beetje te dik op. Ongeloofwaardig ook. Hoewel ouders ver gaan in hun pogingen om hun kinderen van ongeluk te vrijwaren. Dat dan weer wel.