Het zwarte licht

Pas na vele vele boeken ontdekte ik de literatuur. Dat je de dingen ook op een manier kunt opschrijven zodat er voor de lezer ook nog wat te doen overblijft. Noem het ontdekken, noem het zwartwitplaatjes inkleuren, noem het interpretatie, noem het ontdekken dat de wereld niet zwart-wit is maar alle kleuren kan hebben die jij je kunt voorstellen. Zoiets zal het geweest zijn. Het is al te lang geleden om de ervaring nog precies te kunnen beschrijven. Ik weet ook niet meer precies wanneer het was, het zal toch gauw een jaar of 35 jaar geleden zijn. Wat ik nog wel weet, is dat het was nadat ik de laatste bladzijde had omgeslagen van een inmiddels door velen vergeten boek. Misschien terecht, maar toen was het mijn eigen eyeopener: Het zwarte licht van Harry Mulisch.